بررسی مقایسه ای بروز پروتوانکوژن her۲/neu در مخاط طبیعی، دیسپلاستیک و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان

normal 0 false false false en-us x-none ar-sa   normal 0 false false false en-us x-none ar-sa   مقدمه: her2/neu پروتوانکوژنی دارای سکانس همولوگ با گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال است و ارزش بررسی بروز آن در رویکرد تشخیصی و درمانی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان مورد بحث می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای میزان بروز her2/neu در طی فرایند کارسینوژنز کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مقایسه آن با مخاط طبیعی و دیسپلاستیک بود . مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی – تحلیلی، با استفاده از روش رنگ آمیزی ایمونو هیستوشیمی با آنتی بادی منوکلونال anti her2/neu ، میزان بروز her2/neu در 18 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، 18 نمونه دیسپلازی اپی تلیالی و 18 نمونه مخاط طبیعی دهان بررسی شد. درصد و شدت رنگ پذیری غشای سلول های اپی تلیالی با her2/neu ارزیابی و رتبه بندی گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از 17 spss و آزمون های 2 χ و fischers exact test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در همه آزمون ها، سطح معنی دار 05/0 در نظر گرفته شد . یافته ها: در مخاط طبیعی دهان، رنگ پذیری با نشانگر her2/neu تقریباً غیر قابل تشخیص بود و فقط یک نمونه ( 6 درصد) رنگ پذیری مثبت (رتبه 2) را نشان داد. رنگ پذیری مثبت (رتبه 2) در دیسپلازی اپی تلیالی دهان در 11 درصد و در کارسینوم سلول سنگفرشی در 17 درصد موارد (همه رتبه 2) مشاهده شد. اختلاف آماری معنی داری در میزان بروز her2/neu بین مخاط طبیعی و دیسپلازی اپی تلیالی و کارسینوم سلول سنگفرشی وجود نداشت (05/0< p value ) . نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد که پروتئین her2/neu ، در فرایند کارسینوژنز و بنابراین در درمان کمکی کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، نقش موثر و مهمی ندارد. her2/neu برای افتراق هیستوپاتولوژیک اپی تلیوم طبیعی دهان و دیسپلازی از کارسینوم سلول سنگفرشی موثر نیست .